5 centen
Via Powell kwam ik dan weer terecht bij de Baltimore City Pages waar Jess Harvell mooie stukjes over Animal Collective en de nieuwe lichting 'subterranean metal' (© The Wire) heeft geschreven. Inspirerend.
Inspirerend
Net als deze prachtige recensie van Vincent over The Kills live @ Petrol (een ogenschijnlijke droomzaal, ver weg van hier, zoals zo vaak).
Scary thoughts
Coldplay's 'Talk' is één van de singles van het jaar, fastfood-genot, die euforische The Edge gitaren maken me blij, blij als in ik-geef-geen-moer-wat-jij-ervan-denkt blij. Ik ben verder niet echt een singles persoon. 'Watskeburt', 'Only This Moment' en 'Hate It or Love It' steken er wel bovenuit denk ik. Oh, en zo luister je nog eens terug naar albums die aan het begin van het jaar indruk maakten maar nu al bekant vergeten zijn (Bloc Party, M.I.A. et al) en Lows The Great Destroyer, die zijn naam fokkin waardig is, wat een zware rockplaat is dat nog steeds, on-Lows maar toch weer wel, zo traag en loom als ze ooit waren, zo zwaar klinken ze op deze plaat. Té zwaar voor mij, op dit moment. Aaah, ik zet The White Birchs Come Up for Air maar eens op, lekker als je ineens zeker weet wat je nu wilt horen.
1 Comments:
merci voor het compliment: ik was heel erg onzeker over die recensie. ik ben ook altijd een beetje bevreesd om me te onderwerpen aan andermans oordeel over mijn stijl of inhoud. enfin, het balanceert bij mij altijd tussen vrees en i-don't-give-a-fuck-what-other-people think.
Post a Comment
<< Home