Onder de radar
Er zijn toch weer een hoop albums dit jaar onrechtvaardig buiten beschouwing zijn gebleven. Vooral de bij KindaMuzik zo geliefde MARS sectie (waar ik begin 2006 de scepter over zal zwaaien) heeft te lijden onder de hoge kwaliteit/kwantiteit ratio. Veel goede albums, maar wel veel goede albums die de tijd nodig hebben. Muziek die zich aan je moet openbaren en niet verpakt is in de toegankelijke couplet-refrein-couplet-refrein structuur. Zonde maar zo aan het eind van het jaar is er de kans om ze toch nog even de aandacht te gunnen die ze verdienen. En wie weet zit hier nog jouw plaat van het jaar tussen. Het zou zomaar kunnen. Hier alvast een stel, misschien later meer, het jaar is nog niet over gek.
Orthrelm - OV [Ipecac]
Af en toe ontdek je nog iets dat echt uniek is, nieuwe grond aanboort en ultiem verbaasd. OV is een lange, oncomfortabele zit als je je popoor niet uitschakelt en overgaat op ambientmode. Minimalistische metalstructuren die keer op keer van gedaante veranderen. Minstens twintig verschillende riffs in dik vijfenveertig minuten. Speedmetalinisme, speedminimametal, heh?
Psychic Paramount - Gamelan Into the Mink Supernatural [No Quarter]
De eerste twee minuten van Gamelan Into the Mink Supernatural zijn misschien wel de meest overweldigende eerste minuten dit jaar op plaat gezet. Ik luister nu, en jeeeezus fokkin christus. Alsof alle gitaarmuren van Loveless, Souvlaki en Nowhere in deze twee minuten zijn geperst. De rest is simpelweg spul om breeeed bij te grijnzen. Sonic Youth noise tachtig keer uitvergroot in grandioze Can-achtige ritmestructuren gegoten.
Lichens - The Psychic Nature of Being [Kranky]
Toch wel één van de betere droneplaten van dit jaar. Eng, bevreemdend en meeslepend. Dat is precies ik zoek in een drone. Het gevoel dat je ergens anders kunt zijn, dat je een wereld wordt geboden die totaal buiten de realiteit staat en daar voor even in kunt verdwijnen. Het idee van verdrinken in geluid is bij de wereld van de drone nog het dichtste bij. Lichens is het alter ego van Robert Lowe (90 Day Men, TV On The Radio), op The Psychic Nature of Being gebruikt hij gulzig bewerkte vocalen die vicieuze dronecirkels vormen met de eenvoud van een akoestische gitaar.
Six Organs of Admittance meets Double Leopards.
Hototogisu - Green [Heavy Blossom/Eclipse]
Degenen die zich storen aan de eentonigheid van Sunn 0))) (al heeft Black 1 dat mooi ondervangen) doen er goed aan dit samenwerkingsproject van Matthew Bower (Skullflower, Sunroof!) en Marcia Bassett (Double Leopards) eens uit te proberen. Feedback, feedback, feedback, vechtend tegen een schemerachtige ritmestructuur.
Lurker of Chalice - Lurker of Chalice [Southern]
Dat Wrest door Sunn gevraagd werd om een pot mee te krijsen op Black 1 betekende voor mij weer een opening naar een tot dusver onbekende wereld. De Wereld van Wrest. Fascinerend wereldje moet ik zeggen. Vorig jaar als Leviathan liet hij een dubbelcd los Verrater, twee albums (Krankheit en Schadenfreude) vol epische en gruizige blackmetal volgens de oude Bathory en Darkthrone leer. Lurker of Chalice is gevarieerder, maar toch zwaarder qua sfeer. Soms riekend naar black shoegaze, die muren enzo, jeweettoch. Soms loei- en loeizwaar (gelieve songtitels als 'Granite' letterlijk te nemen!) dan weer spooky als Burzum op zijn best, akoestisch zelfs. WRHOA
Nadja - Truth Becomes Death [Alien8]
Er is steeds meer atmosferische doommetal/dronemetal, het gevaar is dan dat je veel over één kam gaat scheren terwijl er net zoveel variaties op doommetal zijn als op IDM, of indie, of postrock etc. Nadja wisselt ultrazware riffs af met piano outro's en helse blackmetal intro's (overeenkomend met Twilight, zang als textuur, ver naar achteren gemixt). Lekker maar niet essentieel.
The Kallikak Family - May 23rd 2007 [Tell-All]
Fascinerende albums vinden altijd wel een manier om zich in mijn cdspeler te nestelen. Zo ook deze plaat van het vreemde Kallikak Family van Andrew Petersen. Een collectie ambientknutselwerkjes dat net zoveel met glitch als met Brian Eno van doen heeft, iets er tussen in maar ook weer niet. Verknipte vocalen, gestoorde drones, industriële beats en veel klankknutseleritis. Betoverend maar, uuh, verwarrend ook wel.
Orthrelm - OV [Ipecac]
Af en toe ontdek je nog iets dat echt uniek is, nieuwe grond aanboort en ultiem verbaasd. OV is een lange, oncomfortabele zit als je je popoor niet uitschakelt en overgaat op ambientmode. Minimalistische metalstructuren die keer op keer van gedaante veranderen. Minstens twintig verschillende riffs in dik vijfenveertig minuten. Speedmetalinisme, speedminimametal, heh?
Psychic Paramount - Gamelan Into the Mink Supernatural [No Quarter]
De eerste twee minuten van Gamelan Into the Mink Supernatural zijn misschien wel de meest overweldigende eerste minuten dit jaar op plaat gezet. Ik luister nu, en jeeeezus fokkin christus. Alsof alle gitaarmuren van Loveless, Souvlaki en Nowhere in deze twee minuten zijn geperst. De rest is simpelweg spul om breeeed bij te grijnzen. Sonic Youth noise tachtig keer uitvergroot in grandioze Can-achtige ritmestructuren gegoten.
Lichens - The Psychic Nature of Being [Kranky]
Toch wel één van de betere droneplaten van dit jaar. Eng, bevreemdend en meeslepend. Dat is precies ik zoek in een drone. Het gevoel dat je ergens anders kunt zijn, dat je een wereld wordt geboden die totaal buiten de realiteit staat en daar voor even in kunt verdwijnen. Het idee van verdrinken in geluid is bij de wereld van de drone nog het dichtste bij. Lichens is het alter ego van Robert Lowe (90 Day Men, TV On The Radio), op The Psychic Nature of Being gebruikt hij gulzig bewerkte vocalen die vicieuze dronecirkels vormen met de eenvoud van een akoestische gitaar.
Six Organs of Admittance meets Double Leopards.
Hototogisu - Green [Heavy Blossom/Eclipse]
Degenen die zich storen aan de eentonigheid van Sunn 0))) (al heeft Black 1 dat mooi ondervangen) doen er goed aan dit samenwerkingsproject van Matthew Bower (Skullflower, Sunroof!) en Marcia Bassett (Double Leopards) eens uit te proberen. Feedback, feedback, feedback, vechtend tegen een schemerachtige ritmestructuur.
Lurker of Chalice - Lurker of Chalice [Southern]
Dat Wrest door Sunn gevraagd werd om een pot mee te krijsen op Black 1 betekende voor mij weer een opening naar een tot dusver onbekende wereld. De Wereld van Wrest. Fascinerend wereldje moet ik zeggen. Vorig jaar als Leviathan liet hij een dubbelcd los Verrater, twee albums (Krankheit en Schadenfreude) vol epische en gruizige blackmetal volgens de oude Bathory en Darkthrone leer. Lurker of Chalice is gevarieerder, maar toch zwaarder qua sfeer. Soms riekend naar black shoegaze, die muren enzo, jeweettoch. Soms loei- en loeizwaar (gelieve songtitels als 'Granite' letterlijk te nemen!) dan weer spooky als Burzum op zijn best, akoestisch zelfs. WRHOA
Nadja - Truth Becomes Death [Alien8]
Er is steeds meer atmosferische doommetal/dronemetal, het gevaar is dan dat je veel over één kam gaat scheren terwijl er net zoveel variaties op doommetal zijn als op IDM, of indie, of postrock etc. Nadja wisselt ultrazware riffs af met piano outro's en helse blackmetal intro's (overeenkomend met Twilight, zang als textuur, ver naar achteren gemixt). Lekker maar niet essentieel.
The Kallikak Family - May 23rd 2007 [Tell-All]
Fascinerende albums vinden altijd wel een manier om zich in mijn cdspeler te nestelen. Zo ook deze plaat van het vreemde Kallikak Family van Andrew Petersen. Een collectie ambientknutselwerkjes dat net zoveel met glitch als met Brian Eno van doen heeft, iets er tussen in maar ook weer niet. Verknipte vocalen, gestoorde drones, industriële beats en veel klankknutseleritis. Betoverend maar, uuh, verwarrend ook wel.
vol overtuiging, door rizzx at 6:07 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home