De taal van de Jeugd

'Watskeburt' was gedoemd om gehaat te worden tot op de laatste vezel van P Dronq's Dickies. Tot op het rotte neusschot van Fur, tot op de laatste kroeshaar op Willie's pik. Maar jezus christus, liep dat even anders zeg. 'Watskeburt' verveeld nooit, de feelgood hit van het jaar. Meeflowen is tweede natuur. Furs bijdrage vloeit oppermachtig, als warme vaseline door je bilnaad. De meest gedraaide cd in mijn drie kwartier in de auto elke morgen, en weer terug. Heerlijk.

Op Parels voor de Zwijnen weten P. Fabergé, Willie Wartaal en Vieze Fur voor het eerst in de historie van Nederlandse hiphop een eigen taal te creëeren die zich kan meten met de Amerikaanse varianten van, lijn ze maar op en kies je favoriet, Snoop, Too Short, E-40, Ol' Dirty, Devin the Dude etc. Het hangt vaak tegen zijn Amerikaanse grote broers maar het is zodanig scheefgetrokken dat het in het Nederlands past en die kromme verbastering doet me breeduit grijnzen. Shit is inderdaad aan.

Ik zal eens wat voorbeelden opgraven om wat vergelijkingen te maken...